Gözyaşlarımla ıslandı yalnızlık duvarları,

Güneşin batışıyla söndü ümit ışıkları,

Kelepçe vurulmuş yüreğime sanki

Söküp atamıyorum içimdeki hüzünleri, acıları.

Gökyüzüne bakıyorum her gece,

Yıldızların gözleri üzerimde.

Hep bana şunu soruyorlar,

Hasret misin hâlâ bir tebessüme?

Yeniden küllerinden doğuyor yalnızlığım.

Ve yeniden susuyorum mutluluk kıvılcımlarına.

Bilmiyorum, ne kadar dayanırım bu yolculuğa.

Kalbimde açılan katlanmaz bu yaraya.