Belki varlığımı yokluğuna borçluyum

Bu coğrafyanın her yerinde gurbetinle komşuyuz

Tokluğuma acıkırken açlığıma doymuşum

Dudaklarımın çöllerinde kuraklığını bulmuşum

Bir de mutluyum ki sorma sakın inan bak

Gel dertlerini dilediğince sakallarıma nişanla

Şöyle aşka baktım da gözlerinde hicap var

Sen efkarımı aldatırsan benle dolar bi’ çarşaf

İçerlediğim her dakika mutluluktan yadigar

Galiba bu yokluğunun benim gibi bi’ kalbi var

Varlığına erişmeme dert ve deniz gardiyan

Benim değilsen alın yazımın gel bugünü son harfi yap

Sakallarımı yıpratırken olmamanın oluşu

Biliyorum ki başındasın çıkamadığım bi’ yokuşun

Ben bu dünyayı alt üst etsem dertle barış buluşur

Bu yüzden de fayda getirmeyecek sakallarımı yoluşum

Kalbe doldun dolalı ben bi’ divaneyim

Sağ olsun şu mutluluklarımda aratmıyor viraneyi

Bu sofradan kalkmam gerek zaten hayli ziyadesin

Gözlerimden taşıyorken bi’ lokma mı? Bi’ daha değil

Üzüntülerin sofrasına yokluğunun ziyafeti

Bu hikayede biliyorum ki mutlu son bi’ hikayedir

Bir başkası da çıkaramayacak yollarından kifayeti

Nasıl yakışmış mı hırsa bezmişliğin kıyafeti